Nafaka, boşanma davası neticesinde velayet hakkı kendisinde bulunan eşe diğer eşin ödediği yahut eşlerden birinin boşanma davası süresince ve boşanma davası neticelendikten sonra boşanmadan kaynaklı olarak ekonomik anlamda kayba uğrayacak eşin diğer eşe ödemesi yönünde mahkemece karar verilen bedeldir. Nafakanın tazminattan farkı kusura bağlı bir tespitin yapılmıyor olmasıdır. Buradaki hedef evlilik birliği içinde birbirine giderler

Velayet, ergin olmayanların ve bazen ergin olan kısıtlının şahıs varlığına ve malvarlığına ilişkin haklarını kullanabilmesi, güvenlik ve menfaatlerinin sağlanabilmesi için ana-babaya verilen hak ve sorumluluklardır. Velayet hakkı yalnızca çocuğun anne ve babasına tanınmaktadır. Yasal bir sebep olmadıkça velayet ana ve babadan alınamaz, başkalarına devredilemez, mirasçılara geçmez. TMK m 336’ya göre evlilik birliği süresince ana ve

Anlaşmalı boşanma, tarafların boşanma neticesinde doğacak olan maddi ve manevi tüm konularda mutabık olması durumunda evlilik birliğini sona erdirmesidir. Anlaşmalı boşanmada taraflar nafaka, velayet, mal paylaşımı, velayet gibi boşanma hukuku konularında anlaşmaya varmışlardır. Bu anlaşma “Anlaşmalı Boşanma Protokolü” denilen bir sözleşme ile imza edilecek ve hakim huzurunda da beyan edilecektir; çünkü anlaşmalı boşanmada yalnızca tarafların

Türk Medeni Kanunu’nda kural mal rejimi türü edinilmiş mallara katılma rejimidir. Kanununun 218. Maddesine göre; “Edinilmiş mallara katılma rejimi, edinilmiş mallar ile eşlerden her birinin kişisel mallarını kapsamaktadır.” Buna göre eşler evlilik birliği içinde edindikleri mallar üzerinde malın “edinilmiş mal” ya da “kişisel mal” niteliklerinden hangisine sahip olduğu tespit edildikten sonra edinilmiş mallara katılma rejimi

Evlilik birliği eşlere bir takım sorumluluklar yükleyen hukuki bir kurumdur. Boşanma, evlilik birliğinin sona erme hallerinden bir tanesidir. Anlaşmalı ve çekişmeli boşanma olmak üzere iki tür boşanma davası bulunmaktadır. Anlaşmalı boşanmada tarafların boşanma ve boşanmanın doğuracağı sonuçlar konusunda anlaşma sağlamış olmaları yeterli olup tarafların ayrıca boşanma sebeplerini belirtmelerine ve ispat etmelerine gerek yoktur. Çekişmeli boşanmada

Hukukumuzda iki tür boşanma davası bulunmaktadır. Bunlar anlaşmalı boşanma ve çekişmeli boşanma davasıdır. Şayet 1 yıldan uzun süredir devam eden bir evlilik varsa ve tarafların her ikisi de boşanma ve boşanmanın doğuracağı sonuçlar konusunda anlaşma sağlamışlarsa anlaşmalı boşanma davası yoluna gidebilirler. Anlaşmalı boşanma davasında taraflar boşanmaya ilişkin bir protokol hazırlayıp bu protokolle beraber, birlikte mahkemeye

Türk hukukunda evlilik birliği içerisinde eşlerin birbirlerine karşı birtakım yükümlülükleri bulunmaktadır. Eşler evlilik birliğinin mutluluğunu beraberce sağlamak, çocukların eğitimine, gelişimine, gözetimine beraberce özen göstermekle yükümlüdürler. Aynı zamanda birbirlerine karşı sadakat yükümlülüğü altındadırlar. Eşler evlilik birliği süresince birbirlerine ve birliğe maddi ve manevi destek olmakla yükümlüdürler. Bu yükümlülüklerin ihmali halinde ihmal eden tarafa kusur atfedilecektir. Boşanmanın

Anlaşmalı boşanma, tarafların boşanma neticesinde doğacak olan maddi ve manevi tüm konularda mutabık olması durumunda evlilik birliğini sona erdirmesidir. Anlaşmalı boşanmada taraflar nafaka, velayet, mal paylaşımı, velayet gibi boşanma hukuku konularında anlaşmaya varmışlardır. Bu anlaşma “Anlaşmalı Boşanma Protokolü” denilen bir sözleşme ile imza edilecek ve hakim huzurunda da beyan edilecektir; çünkü anlaşmalı boşanmada yalnızca tarafların

Nafaka, boşanma davası neticesinde velayet hakkı kendisinde bulunan eşe diğer eşin ödediği yahut eşlerden birinin boşanma davası süresince ve boşanma davası neticelendikten sonra boşanmadan kaynaklı olarak ekonomik anlamda kayba uğrayacak eşin diğer eşe ödemesi yönünde mahkemece karar verilen bedeldir. Nafakanın tazminattan farkı kusura bağlı bir tespitin yapılmıyor olmasıdır. Buradaki hedef evlilik birliği içinde birbirine giderler

Velayet, ergin olmayanların ve bazen ergin olan kısıtlının şahıs varlığına ve malvarlığına ilişkin haklarını kullanabilmesi, güvenlik ve menfaatlerinin sağlanabilmesi için ana-babaya verilen hak ve sorumluluklardır. Velayet hakkı yalnızca çocuğun anne ve babasına tanınmaktadır. Yasal bir sebep olmadıkça velayet ana ve babadan alınamaz, başkalarına devredilemez, mirasçılara geçmez. TMK m 336’ya göre evlilik birliği süresince ana ve