Zina kelime anlamı itibariyle evli bir erkek veya kadının, eşinden başka biriyle kendi isteği ile kurduğu cinsel ilişki demektir. Dolayısıyla cinsel birlikteliğin gerçekleşmediği durumlarda zinanın varlığından söz etmek mümkün olmayacaktır. Bunlar, haysiyetsiz yaşam sürme veya evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle açılacak boşanma davasında ileri sürülebilecektir. Zina, özel boşanma sebeplerinden olup zina nedeniyle açılan boşanma davasında

Türkiye’de Türk vatandaşlarının boşanması nasıl mümkünse yabancı uyruklu eşi olan Türk vatandaşlarının da boşanması mümkündür. Önemli olan evliliğin Türkiye’de yapılmış veya tanınmış olmasıdır. Günümüzde karma kültürlerin artarak bir arada yaşaması aile kurumunu da etkilemektedir. Bu durumun yansıması olarak da yabancı uyruklu kişiler ile aile birliği kurması olarak karşımıza çıkmaktadır.  Kurulan aile birliğinin sonlandırmak istendiğinde de

Türk Medeni Kanunu’nda evlilik birliğinin mahkeme kararı yoluyla sona erdirilmesine boşanma denmektedir. Boşanma sebepleri kanunda tek tek düzenlenmiş olup taraflar bu sebeplerden birini ileri sürerek sebebin varlığını ispatladığı takdirde boşanmaya hükmedilebilmektedir. Özel ve mutlak boşanma sebeplerinden biri de “zina”dır. Zina sebebiyle boşanma davası açılabilmesi birtakım koşullara bağlanmış olup bu koşulların varlığı halinde mahkemece ayrıca ortak

Türk hukukunda iki tür boşanma davası mevcut olup bunlardan biri anlaşmalı boşanma, diğeri ise çekişmeli boşanma davasıdır. Boşanma davaları açılırken en başta dikkat edilmesi gereken husus hangi tür boşanma davası açılacağının tespit edilmesidir. Anlaşmalı Boşanma Davası Anlaşmalı boşanma davaları 1 yıl ve daha fazla sürmüş olan evliliklerde eşlerin boşanma ve boşanmaya bağlı diğer hususlarda anlaşma

Boşanma, eşler arasında kurulu olan evlilik birliğinin mahkeme kararı ile sona ermesidir. Boşanma kararı ile eşler arasındaki hukuki statünün sona ermesinin yanı sıra boşanmaya bağlı birtakım hak ve alacakların da karar bağlanması gerekecektir. Velayet, mal paylaşımı, maddi manevi tazminat talepleri, nafaka talepleri gibi durumlara ilişkin de hüküm kurulması gerekmektedir. Ayrıca boşanma neticesinde eşlerin birbirlerine olan

Medeni Kanun hükümlerince boşanma davası açmaya hakkı olan eşlerden her biri dileği doğrultusunda boşanma davası yahut ayrılık davası açabilmektedir. Ayrılık kararı, taraflarca boşanma sebebinin varlığının ispatlanmış olmasına rağmen mahkemede, eşler arasında ortak hayatın yeniden kurulabileceği kanaatinin oluşması durumunda verilebilmektedir. Eşlerden biri boşanma davası açmışsa mahkemede oluşacak kanaate göre boşanmaya ya da ayrılığa hükmedilebilecektir. Ancak yalnızca

Türk Medeni Kanunu uyarınca 1 Ocak 2002’den sonraki dönem için kural mal rejimi edinilmiş mallara katılma rejimidir. Edinilmiş mallara katılma rejimine göre eşlerdin malları “edinilmiş mallar” ve “kişisel mallar” olarak ayrıma tabi tutulmaktadır. Mal paylaşımı davalarında bu değerlendirmenin yapılmasından sonra rejim tasfiye edilmektedir. Eşlere kanun tarafından evlilik birliği içerisinde tabi olacakları mal rejimini seçme hakkı

Evlilik birliğinin kurulmasıyla birlikte eşlere bu birliğin gerektirdiği birtakım sorumluluklar yüklenmektedir. Evlilik birliğinin en temel sorumluluğu “birlikte yaşamak”tır. Bu yükümlülük Türk Medeni Kanunu 185. maddesinde de “Eşler birlikte yaşamak, birbirine sadık kalmak ve yardımcı olmak zorundadırlar” şeklinde hüküm altına alınmıştır. Eşlerin birlikte yaşamaktan kaçınması yahut birlikte yaşamak isteyen karşı tarafa engel olması bu yükümlülüğün ihlali

Türk Medeni Kanunu uyarınca genel boşanma sebebi olarak düzenlenmiş bulunan evlilik birliğinin temelinden sarsılması genel hükmüne ilişkin ek bir düzenleme bulunmaktadır. 166. Maddenin son fıkrasındaki mevcut düzenlemeye göre; boşanma sebeplerinden herhangi birine dayanarak açılmış olan bir boşanma davasının reddedilmesi ve bu kararın kesinleşmesini takip eden 3 yıl içerisinde eşlerin fiilen ayrı yaşaması ve ortak hayatı

 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 339-347. maddelerinde velayetin kapsamı düzenlenmektedir. Bu maddeler uyarınca velayet, çocukların bakım, eğitim, öğretim ve korunması ile temsil görevlerini kapsamaktadır. Ayrıca, velayet, çocukların kişiliklerine ve mallarına ilişkin hakları, ödevleri, yetkileri ve yükümlülükleri de içermektedir. Bu çerçevede, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararlarında da belirtildiği şekilde, “ana ve babanın çocukların kişiliklerine ilişkin hak